Ik eet kilo’s chocolade. Mijn eerste full time baan ooit was bij de Bijenkorf. In de bakkerij ben ik ingewijd in alle
geheimen die chocolade tot die tijd voor mij kende. De bakker van de Bijenkorf is mijn persoonlijke held als het gaat om chocolade. Ik heb in drie jaar tijd bij de Bijenkorf meer chocolade gegeten dan in mijn verdere hele leven. En sindsdien ben ik verslaafd aan chocolade. Niet aan gewone chocolade. Nee. Alleen aan de beste. Bonbons van Marcolini of van Puccini. Chocolade truffels van Huize van Wely. Chocoladetaarten van de Bijenkorf of van Marcolini. Chocolade repen van Valhrona. Continue reading
Peace, love and vegetables
Jarenlang ben ik vegetarisch geweest. Het begon in mijn kindertijd en ik heb het mijn hele studententijd volgehouden. Tot de dag dat ik, op 21 jarige leeftijd, na een lange werkdag bij een Franse vriend (en meesterkok) kwam. Hij had gekookt, maar was vergeten dat ik geen vlees at. Voltrots presenteerde hij zijn zelfgemaakte kalfsrollade. Hij had er maar liefst 5 uur voor in de keuken gestaan. Mijn honger won van mijn principes en ik at een stuk rollade. Een paar dagen later volgde lasagne en met kerst aten we ganzenlever.
Vanaf die dag eet ik weer vlees. Niet veel, maar zo’n twee keer per week. Toch hoef ik nog steeds geen ‘stuk vlees’. Maar vlees verwerkt in eten, is niet langer een probleem. Vis daarentegen, gaan er hier met kilo’s per week doorheen.
Maar wat ik nooit heb kunnen begrijpen zijn mensen die vlees eten, maar niet willen zien hoe het geslacht wordt. Of mensen die kippenvlees kopen bij de supermarkt, maar het eten van ganzenlever zielig vinden. Of mensen die varkensvlees bij de supermarkt halen maar geen kreeft door zijn kop durven te steken om hem vervolgens in kokend water te gooien… Dat is bewuste onwetendheid. Als ik vlees of vis eet, wil ik weten waar het vandaan komt. Ik wil dat het een goed leven heeft gehad en ik wil zelfs weten hoe het is geslacht. Je kan tenslotte geen vlees of vis eten zonder dat het dier is doodgemaakt. Als ik vlees of vis eet, accepteer ik dus ook dat het (voor mij) gedood is. Maar ik begrijp ook nog steeds heel goed dat er mensen zijn die ervoor kiezen om geen dieren te eten. Die de gedachte dat er voor hun gedood wordt, niet kunnen accepteren. Er zijn zelfs mensen die zo ver gaan, dat ze helemaal geen dierlijke producten eten. Geen vlees, geen vis, geen eieren en geen melkproducten. Dit zijn de zogenaamde veganisten.
Veganisme vond ik altijd nogal ver gaan. En eigenlijk vind ik dat nog steeds. Alles wat lekker is, wil ik eigenlijk gewoon graag eten. Zonder principes die me daarbij in de weg staan. Helaas moet ik ook erkennen dat we op zeer korte termijn een wereld voedsel probleem hebben. En dat de gevolgen van de bio-industrie niet gering zijn.
Maar ik hou ook van een uitdaging.
Dus… toen ik in een magazine de ‘Vegan Challenge‘ tegenkwam. Ben ik op de website gaan kijken. En ik heb me opgegeven!!!
De hele maand april ga ik veganistisch eten. Ik zal mijn ‘dagboek’ hier bijhouden. Op de website van de Vegan Challenge staan verrassend leuke recepten, dus ik heb er best zin in.
Nu moet ik het heugelijke nieuws alleen mijn grote liefde nog vertellen, misschien is dat wel de grootste uitdaging….
Kiemen!
Vorig jaar zomer heb ik een kiemschaaltje gekocht bij Dille en Kamille. Van juli tot en met oktober heb ik vervolgens volop staan kiemen in vensterbank in de keuken. Elke twee dagen probeerde we een andere variant kiem of scheut. Maar toen gingen we op vakantie en daarna kiemde de zaden niet meer zo goed. Tot vandaag. Vorige week begon de zon weer flink door mijn keukenraam te schijnen. Ik heb gelijk het kiemschaaltje goed schoongemaakt en ben weer gaan kiemen. Taugé, alfalfa en, tuinkers stonden op het menu. Ik doe het door salades, op een boterham of cracker (eerst beleg ik die met Hoemoes, Baba Anoesch of gewoon kaas en dan strooi ik de kiemen er rijkelijk overheen), op soepen of bij een omelet als garnering. Continue reading
Must haves voor de koelkast, vriezer en voorraadkast
Er zijn van die dingen die je eigenlijk gewoon altijd in huis moet hebben. In een keukenla, koelkast, vriezer of voorraadkast. Ik heb een hele lijst met zulke dingen, die ik elke week weer controleer en waar nodig aanvul. Zo grijp je nooit mis als je 1 wortel nodig hebt voor een stoofpot, kokosmelk voor een satésaus, of een hele maaltijd na een lange werkdag.
Omdat ik al jaren zo’n lijst bijhoudt (die eigenlijk ook altijd veranderd), wil ik deze graag delen. Een keer een flinke berg boodschappen die daarna gelijk de voorraad ingaat. Maar je zal er maanden plezier van hebben komt ie: Continue reading
Ierse aardappel preisoep op verzoek
Op speciaal verzoek, deel ik dit recept van mijn verse van aardappel preisoep. Eigenlijk maak ik elke week minimaal één soep, lekkere warme lunch. De soepen belanden ook wel als voorgerecht op het avondmenu, zo ook deze. Ik heb het recept nooit eerder uitgeschreven. Het is een combinatie op de smaak van de Ierse ‘leek and potato soup ‘. Toen ik in Ierland studeerde, was dit mijn favoriete pubgerecht. Maar in de loop van de tijd is het recept op allerlei fronten vervormd.
Preisoep met Ciabatta croutons
Winterse rodekool
Rodekool: veel snijden
Sinds mijn oudste zoon succesvol is geworden in het eten van kool, probeer ik regelmatig koolrecepten uit. En deze winterse rodekool is binnen ons gezin een nieuwe favoriet.
Vanaf de eerste keer dat ik rodekool klaarmaakte was het een succes, maar dit specifieke recept is toch wel bij iedereen favoriet. Het snijden is veel werk, tenzij je de gelukkige bezitter van een keukenmachine bent (ik nog steeds niet, wel bijna…). Met een keukenmachine is zelfs het snijden zo gepiept. Continue reading