Er ligt al maanden een pakje quinoa in mijn keukenla. Ik had geen idee wat ik ermee moest doen. Tot ik afgelopen week van plan was een avocado met grapefruit te lunchen en bij het opensnijden van de avocado met een rotte avocado werd geconfronteerd.
Zuchtend pakte ik het zakje quinoa en begon te zoeken naar wat hiermee te doen.
Dat is nu een week geleden. Ondertussen heb ik verschillende quinoa recepten uitgeprobeerd en zelfs mijn grote liefde is enthousiast over dit ‘rare hippe goedje’. Nu wordt er in de wereld van superfoods al heel lang over quinoa gesproken, maar ik ben zelf nooit enthousiast geworden. Deels omdat ik me graag afzet tegen alles wat ‘hip’ is, maar ook omdat het er gewoon niet overtuigend smakelijk uitziet. Zelf ben ik dan ook verrast te kunnen melden dat geen enkel tot nu toe geprobeerd recept is tegengevallen. Mijn lekkerste recept deel ik hieronder. Een voedzame lunch (tot 16.00 uur geen enkele honger of ‘lekkere trek’). Maar vooral een fijne smaakcombinatie. Het recept is voor één persoon, maar met een dubbele hoeveelheid quinoa ook genoeg voor twee.
Quinoa
Groenten: Halve courgette, halve prei, hele paprika.
Fruit: Halve citroen, hele grapefruit
Doe een half kopje quinoa met een ruim kopje koud water in een pan en breng dit langzaam aan de kook. Blijf het koken (en af en toe omroeren) totdat de quinoa al het water heeft opgenomen.
Was, snijd, en bak de groenten (in een beetje kokosolie).
Als de quinoa drooggekookt is leg je deze op een groot bord. Verdeel de groenten erover. En leg de partjes grapefruit hier overheen. Sprenkel het sap van de halve citroen hierover en voeg eventueel wat blaadjes munt toe. Zout en peper en klaar.
Wat ik leuk vind aan dit recept is dat het naast heel veel smaak (zuur, bitter en zoet) ook heel veel verschillende
Quinoa met groeten en grapefruit
structuuren (zacht, weeïg, knapperig, sappig) bevat. Daarbij zorgt de combinatie van warm en koud een aangenaam mondgevoel. Niet alleen smaak, maar een totale mondbeleving dus. Ik heb dit recept daarom ook gelijk gedeeld met mijn moeder die na een ongelijk haar smaak is kwijtgeraakt. En last but not least: een lust voor het oog (al weet ik niet of mijn fotografie skills dat tot uiting laten komen):
