Ohlala! Het was het eerste gesproken woord van mijn toen 1 jarige zoon. Ohlala. Wijzend. Zijn kleine vingertje priemde omhoog. Ik keek hem niet begrijpend aan. Ik zag hem zijn uiterste best doen om de klanken te kunnen produceren. Ohlala! Ik volgde zijn vingertje, zijn blik gefocust op iets achter mij.Ik draaide me om en ja hoor, daar lagen ze, chocolaatjes. Mijn kleine draak zag mijn blik op de chocola en riep enthousiast Ohlala, ohlala! Ik kon alleen maar lachen, en hem wat van de chocola geven. Een kind van z’n moeder, wat al sinds zijn eigen prille ontstaan gevoed was met vloeibare chocoladeresten via een navelstreng. Ruim vier jaar verder wordt er hier in huis nog steeds dagelijks om chocola gevraagd. Helaas niet meer zo schattig en aandoenlijk als in de ohlala-fase maar vaak een stuk duidelijker en soms zelfs dwingender. “Mama, ik heb nog helemaal geen chocola gehad vandaag.” Continue reading
Category: Food insight
Nieuwe liefde
Eindelijk! Vandaag is een mooie dag. Vandaag stond mijn nieuwe liefde voor de deur. Toen het witte busje de straat in kwam rijden, wist ik al: die is voor mij. Hij hoefde niet eens aan te bellen, ik stond al met een belachelijke grote grijns op hem te wachten. Mijn keukenmachine.
My love
De Bosch Mum 52120. Zodra ik vanmiddag thuis was ben ik gaan hakken, schaven, kloppen en kneden. Maar hij kan nog veel meer… De komende dagen dus vooral blogs over alles wat dit geweldige apparaat kan. Ik ben in ieder geval enthousiast. De kool is fijngesneden, de kaas geraspt, en het pasta deeg klaar. En dat allemaal in een klein uur tijd.
LOVE.
Chips…. van boerenkool!
Boerenkool chips
Ik schreef al eerder over de ongekende sublimiteit van boerenkool. Supergezond, superveelzijdig, een echte ouderwetse ‘superfood’. Ik beloofde toen ook al het recept voor chips te delen. Maar dat raakte vervolgens naar de achtergrond. Totdat mijn kinderen er gister weer om vroegen (ja echt, mama, maak je nog eens boerenkool chips??). Dat leek me, naast mijn eigen (typische) smaak een goede indicator voor succes. Bij deze dus het succesrecept voor boerenkool chips.
Gebruik de dunne blaadjes van de kool voor chips, die worden het lekkerst in de oven. Continue reading
Chocoa festival
Ik eet kilo’s chocolade. Mijn eerste full time baan ooit was bij de Bijenkorf. In de bakkerij ben ik ingewijd in alle
geheimen die chocolade tot die tijd voor mij kende. De bakker van de Bijenkorf is mijn persoonlijke held als het gaat om chocolade. Ik heb in drie jaar tijd bij de Bijenkorf meer chocolade gegeten dan in mijn verdere hele leven. En sindsdien ben ik verslaafd aan chocolade. Niet aan gewone chocolade. Nee. Alleen aan de beste. Bonbons van Marcolini of van Puccini. Chocolade truffels van Huize van Wely. Chocoladetaarten van de Bijenkorf of van Marcolini. Chocolade repen van Valhrona. Continue reading
Peace, love and vegetables
Jarenlang ben ik vegetarisch geweest. Het begon in mijn kindertijd en ik heb het mijn hele studententijd volgehouden. Tot de dag dat ik, op 21 jarige leeftijd, na een lange werkdag bij een Franse vriend (en meesterkok) kwam. Hij had gekookt, maar was vergeten dat ik geen vlees at. Voltrots presenteerde hij zijn zelfgemaakte kalfsrollade. Hij had er maar liefst 5 uur voor in de keuken gestaan. Mijn honger won van mijn principes en ik at een stuk rollade. Een paar dagen later volgde lasagne en met kerst aten we ganzenlever.
Vanaf die dag eet ik weer vlees. Niet veel, maar zo’n twee keer per week. Toch hoef ik nog steeds geen ‘stuk vlees’. Maar vlees verwerkt in eten, is niet langer een probleem. Vis daarentegen, gaan er hier met kilo’s per week doorheen.
Maar wat ik nooit heb kunnen begrijpen zijn mensen die vlees eten, maar niet willen zien hoe het geslacht wordt. Of mensen die kippenvlees kopen bij de supermarkt, maar het eten van ganzenlever zielig vinden. Of mensen die varkensvlees bij de supermarkt halen maar geen kreeft door zijn kop durven te steken om hem vervolgens in kokend water te gooien… Dat is bewuste onwetendheid. Als ik vlees of vis eet, wil ik weten waar het vandaan komt. Ik wil dat het een goed leven heeft gehad en ik wil zelfs weten hoe het is geslacht. Je kan tenslotte geen vlees of vis eten zonder dat het dier is doodgemaakt. Als ik vlees of vis eet, accepteer ik dus ook dat het (voor mij) gedood is. Maar ik begrijp ook nog steeds heel goed dat er mensen zijn die ervoor kiezen om geen dieren te eten. Die de gedachte dat er voor hun gedood wordt, niet kunnen accepteren. Er zijn zelfs mensen die zo ver gaan, dat ze helemaal geen dierlijke producten eten. Geen vlees, geen vis, geen eieren en geen melkproducten. Dit zijn de zogenaamde veganisten.
Veganisme vond ik altijd nogal ver gaan. En eigenlijk vind ik dat nog steeds. Alles wat lekker is, wil ik eigenlijk gewoon graag eten. Zonder principes die me daarbij in de weg staan. Helaas moet ik ook erkennen dat we op zeer korte termijn een wereld voedsel probleem hebben. En dat de gevolgen van de bio-industrie niet gering zijn.
Maar ik hou ook van een uitdaging.
Dus… toen ik in een magazine de ‘Vegan Challenge‘ tegenkwam. Ben ik op de website gaan kijken. En ik heb me opgegeven!!!
De hele maand april ga ik veganistisch eten. Ik zal mijn ‘dagboek’ hier bijhouden. Op de website van de Vegan Challenge staan verrassend leuke recepten, dus ik heb er best zin in.
Nu moet ik het heugelijke nieuws alleen mijn grote liefde nog vertellen, misschien is dat wel de grootste uitdaging….
Kiemen!
Vorig jaar zomer heb ik een kiemschaaltje gekocht bij Dille en Kamille. Van juli tot en met oktober heb ik vervolgens volop staan kiemen in vensterbank in de keuken. Elke twee dagen probeerde we een andere variant kiem of scheut. Maar toen gingen we op vakantie en daarna kiemde de zaden niet meer zo goed. Tot vandaag. Vorige week begon de zon weer flink door mijn keukenraam te schijnen. Ik heb gelijk het kiemschaaltje goed schoongemaakt en ben weer gaan kiemen. Taugé, alfalfa en, tuinkers stonden op het menu. Ik doe het door salades, op een boterham of cracker (eerst beleg ik die met Hoemoes, Baba Anoesch of gewoon kaas en dan strooi ik de kiemen er rijkelijk overheen), op soepen of bij een omelet als garnering. Continue reading